Ülkü Ocağı, kuruluşundan kısa bir süre sonra CİA'nın gözetimine girmişti. Ülkü Ocakları kendilerini azınlık olarak gören, Ermeni, Çerkez, Kürt kesiminin eline geçti. Biz bütün olup bitenleri burada anlatarak ulusumuzu aydınlatıyoruz.
Uyarı: bizim yayın kurulumuz, azınlık karşıtı değildır. Yazılarımızda geçen Ermeni, Kürt, yada Çerkez adları anılan kişileri kapsar.
Mit bu kere son olay üzerinde yakalandı. CHP’li bir kişinin R. T. Erdoğan’la gösüşmesi olayı derin tartışmalara neden oldu.
MİT’İN SON BAŞARISI:
MİT’in CHP’ye tuzağı
İşin önemli yanıda, tartışmacılar olayın doğruluğundan çok, CHP Genel Başkanı’nın neden degişmediğini konuşuyorlar. Bu ne demektir?
Demek, bütün oyun, CHP Genel Başkanı’nın değişmesi üzerine kurgulanmıştır.
Gerisi boş. Kim başlattı? Olayı başlatanın kim olduğu yerine varsa yoksa “Kemal Kılıçtaroğlu çekilmeli, Erdoğan’dan özür dilemelidir.”
Son dönemde bu olayda iş tutanların başında, AKP’li görünmeyen Nedim Şener, Öztürk Yılmaz, CNN Türk, Sözcü Gazetesi’nin bir kısmı, Erdoğan, MİT, Muharrem İnce, başkaları…
İnce’nin mit bağlantısı
Bu olayı en iyi açıklaya bilen kişi ise: Erol Mütercimler olmuştur.
İnce’nin mit bağlantısı
Çünkü, olayın özü bu: ortaya “İnce, Erdoğan ile görüştü” diye bir görüş atılıyor.
Türkiye’de azıcık Türkiye’de ne olup bittigini görelenler, kim kimdir bilenler, AKP’nin başındakı Erdoğan’ın, kendisine boyun eğmeyen yöneticiler için bin turlu oyun açtığını bilmeyen yoktur.
mit / Fidan işin içinde
İlk önce Devlet Fettahoğlu (Bahçeli) ye diz büktürdü. Şimdi sıra Kemal Kılıçtaroğlu’na geldi.
Muharrem İnce’ye gelince o derin bir köstebektir. O saraya gitti mi? Gitti. Seçim gecesi önce kazandım deyip, sonra ortadan yok olmadı mı? oldu. Bu gün İnce’ye bütün AKP güçleri destek oluyorlar mı? oluyorlar.
Yıllarca AKP PKK ile sevişir iken ses çıkarmayan Nedim Şener, şimdi gece gündüz PKK karşıtlığı eksik olmuyor.
Bütün bunlar neden? AKP, CHP’nin oy toplamasını bu biçimde önleyebilecekler.
CHP ye oy veren Kürt yurttaşlar, AKP’nin önündeki tek engel görünmektedir.
İmamoğlu’nun yükselişi de ikinci engel olmaktadır.
Kılıçtaroğlu’nun Türkiye’deki yoksulluk, işsizlik, düzensizlik gerçeklerini gündeme getirebilmesi üçüncü engel olarak görümektedir.
Mit artık, bu son atağından bir sonuç alamazsa AKP çökmekten kurtulamayacaktır.
Eger Erdoğan PKK karşıtlığında gerçekçi olsaydı. Osman Öcalan’ı TRT ye çıkarmazdı. AKP’nin sorunu PKK değil. Yönetimden düşme korkusudur.
Bütün bu nedenlerle Erdoğan’da, MİT’te bütün güçleri ile yönetimi ellerinde tutabilmek için uğraşıyorlar.
* Bu konuyuda dile getirmek gerekir: AKP’nin başa geldiği yıllardı. Görüştüğüm bir görevli arkadaş, görüşmemiz boyunca bana Deniz Baykal’ı anlatmış, övmüştü, Kılıçtaroğlu’nunda alçak, üstelikte Ermeni kökenli olduğunu anlatıp durmuştu. Ben derin derin düşündüm, bu yetkili arkadaş, ne oluyorda sanki Türkiye’nin deyil’de AKP’nin görevlisi ağzıyla konuşuyor diye. Ben, kendisine dönüp “Siz, ne diyorsunuz?, Deniz Baykal, AKP’li Arınç’ın teyze oğludur. Bir yanı Ermeni, bir yanı Çerkez’dir. AKP’nin dayanağıdır. Bana boşuna Deniz Baykalı anlatma” dedim. Sonra değişik kurumlardanda AKP’nin tepesindeki kişilerinde Baykal’ı çok övdüklerini duymuştum. Üstelikte türklükle sorunu olan AKP’lilerden çok duymuştum.
Sonrakı yıllardada sürekli olarak yine görevliler, yat kalk Muharrem İnce’yi övüyorlar. Muharrem İnce bu gün AKP basın yayınlarında, Erdoğan’ın yakınları olanların dillerinde bir kurtarıcı diye anlatılıyor.
Bildiğime göre onunda bir açığı var, mit onu önce öne çıkarıp Kılıctaroğlu’ndan kurtulmak istiyor, ondan sonrada İnce’yi açığıyla vurmak istiyör olabilir.
Dünden bu güne yaşadıkları yurtlarında Türkler’in konumları nedir ?
Şimdi en önce Türkiye’den başayalım, Türkiye’de Türkler, diğer Türk yurtlarında olduğu gibi öne çıkamamaktadırlar.
Türkiye’de Türkler’in durumları, ülkücü kesimin anlattığı biçimde iyi durumda değil, geçmiştede öyle olmadı.
Uzatmaya gerek yok, bundan bir kaç gün önce AKP başkanı Erdoğan Türkiye Kurultayı’nda (meclis) 50 den çok Kürt elçi (milletvekili) bulundugunu söyledi. Bu bize neyi anlatıyor ?
Demek elçi (milletvekili) olacak olan kişilerin soy kütüklerine bakıyor.
Erdoğan’a soruyoruz, orada kaç Çerkez, kaç Ermeni, kaç Süryani, kaç arap var ?
Bunların tümünü bizler bilemiyoruz, halk bilemiyor. Ancak Erdoğan, Hakan Fidan (mit), CİA, BND, AİVD, MOSSAD, MI 5, biliyorlar.
Çok ilginç, Erdoğan, yanına sözde danışma kurulu kurdu, bunlar eski halk elçileri (milletvekilleri) bunların içindede Türk yok.
Bakanlara bakın bakalım Türk var mı? Yok. İyide eey ülküdaş, MHP’de durum nedir? Orada önemli yerlerde oturanlar açıkça adı türkleşmiş, müslümanlaşmış kişiler oturuyorlar. En ilgincide Devlet (Bahçeli) nin yerine gelecek olanda dönme Ermeni, üstelik mitçi olabilecektir, Şimdilik öne çıkarılan kişi öyledir.
Onların kuruluşu, dini, görünüşü ne olursa olsun, solcuda dincide sağcıda olsa degişmez. Onlar sürekli tepelere erişebilirler.
Öylede MHP, AKP’nin bunca türk karşıtlığına neden karşı çıkamıyor? İyide Devlet Bey, kendisi Ermeni olunca, sözde ülkücü yayın †ürkgün’ün başında bulunanlar müslümanlaşmış, yarı Ermeni, yarı Kürtler’se AKP’ye karşı çikabilirler mi? Yok.
Biz Türkler ‘de onları şak, şak alkışlarız. Onları peygamberleştiririz.
Bakın, Özal döneminde yüzlerce gizli Ermeni, bölücü kürtler MIT’e alındılar. Sonrada Erdoğan döneminde böyle oldu. MHP bunları bir kerecik gündeme getiremedi. Çünkü MHP içindede yurtsever geçinen, amaçları bozuk Ermenileri gücendirmek isteyemezlerdi.
Devlet Fettahoğlu (Bahçeli) Türk IRKINA attığı kazıklar için Gök Tanrı’dan özür dilemiş dediler.
Bahçeli neden bir kerecik Azerbaycan’da Türkler’e yapılanlar için açıklama yapmaz? Türkiye’de gerçek bir yoksulluk, işsizlik var iken, Bahçeli neden halkına arka çıkmıyor?
Anlıyorum, Türk halkının ezilmesi ne ERMENİ Bahçeli’yi, nede ben Kürdüm diyen Metin Özkan’ı ilgilendirmemektedir.
Halk çıkmazda devlet Bey’de cami resmi yayınlamış, cuma kutlamış!
Yusuf Hallaçoğlu halka bir iyilik yapayım dedi, kalktı bir sürü önemli kişilerin işin gerçeğinde Ermeni oldukları, ancak kendilerini kürt diye yazdırdıklerını söyledi, bazı kişilerin adlarını sundu. O biliyordu, Devlet Bey’imizinde kütüğü pek iyi deyildi. Bu konuşmalar, olayı peki kim kimdire götürebilir diye artık Devlet Bey, onun ipini çekti, sonrada başka nedenler göstererek, onu uzaklaştırmış oldu.
Türkiye’de Devlet Fettahoğlu (Bahçeli), yıllarca bir MİT’çi olarak Erdoğan’a gizlice çalıştıysa bu olay, Kazak, Kırgız, Türkmen, Rusya, Azerbaycan’dada böyle olduğu anlaşıldı. Doğu Perinçek’te MİT’e çalışırdı, biz bu durum 2005, 2006 yılında öğrenmiştik. Bunun içinde bu satılmış sözde sosyalist ile “milliyetçi” Devlet Fettahoğlu’da sonunda ortaya çıktılar. Asağıdada Azerbaycan’ın durumunu size anlatmaya çalıştık.
Ulan eye Türk, sen sonde “milliyetçi parti” idi altinda yok ediyorlar.
Tofiq Yaqublu tutuklandı. Gizlice KGB’ye isleyenler bırakıldı yada tutuklanmadılar.
Gelelim Azerbaycan’a
Azerbaycan’da oyun Türkiye’dekine uyuyor. Elçibey döneminde, Elçibey’in yakınında toplanmış olanların içinde, eskiden beri KGB’ye bağlı olanlar sızmışlardı. bunların çoklarıda Kürt olarak bilinen Ermenilerden olusmakta idi. İsa Gamber, ayaklanma ile devrilmiş Aliyev’i ayaklananları evlerine yollayarak, yeniden Aliyev’i başkanlığa oturtu. O Olay oluncu araştırdık, neden diye? Bildik, O da kendisini Kürt olarak yazdırıp ancak, eski ataları Ermeni olmuş, üstelik Azerbaycan MİT’in üyesi olduğu anlaşıldı. Yine Elçibey’in Genel Kurmay Başkanı yetkisine yükselttiği Suret Hüseyin, başkaldırmış idi. Oda Azerbaycan MİT’inin üyesi idi. Elçibey o nedenlede kısa sürede koltuğunu bırakıp getti.
Sonra Aliyey geldi. Elçibey ile birlikte olanlardan ileri gelenleri (bakan + bazı subaylar + kendisinin ordunun başına oturttugu Suret Huseyinov) el altından Haydar Aliyev’e destek verdiler. Bir kısmıda açıkca Haydar Aliyev’i desteklediler. Çok az bir kesim savaşçılar ancak yetkisizler yanında kaldılar. Elçibey, pek çok konunun çözümünü de Isa Gamber (Kürt kökenli ancak bir yerden Ermenilik var mı? bilemiyörüz.) denilen kişiye vermişti. Azerbaycan’ın başta güvenlik sorunları vardı, buna karşılık göreve getirilenler, sorunları çözmede güçsüz kalıyorlardı. Bu durum eski KGB’li Haydar Aliyev’i eyleme geçirdi. Aliyev ile Rusya’ya bağlılığı ile tanınmış olan Suret Hüseyinov Elçibey’e baş kaldırdı. Elçibey baskaldırıya karşı koyamadı. Kısa sürede Rus, İran, Türkiye’den Demirel’inde arka çıkmasi ile Elçibey yetkilerini Haydar Aliyev’e verdi.
Çok ilginctir, Haydar aliyev, yönetime geldikten sonra yavaş, yavaş, bütün Türk kökenlileri işlerinden çıkarıp, Ermeni, Kürt, başka azınlıikları onların yerlerine yerleştirdiler. Böylece Azerbaycan’da yaşayan Azerbaycanlılar, öz yurtlarında yıllardır ezildiler. Haydar Aliyev, öldükten sonra oğlunu yerine koydurttu.
O gün bu gün gizli Ermeniler’in, bölücü Kürtler’in bazı köylere yerlestirilmeleri çok arttı.
Azerbaycan yönetimi içerde doğrudan Türkler’e soy kırımı uygular iken, yine azerbaycan yönetimine bağlı kişiler, Türkiye’de sözde (milliyetçi) kesimle ilişkilerini geliştirip, sonunda Azerbaycan’da işlerin iyi gittiğini, “böyük Türk dünyası kuracağız” diye, Türkiye’ye övgüler yağdırarak, kendilerini bir yurtsever Azerbaycanlı olarak Türkiye’de Türkler’e övdürdüler. Bunlar Aliyev yönetiminin adına göz karartma oyunları idi.
İş bitmedi, gerek Haydar Aliyev kendisi sonrada oğlu yönetime aday olan diğer kuruluşları (partiler) etki altına alarak, yıllarca Azerbaycan’ı soyarak, halkı aldadarak, bir Saddam’ca Azerbaycan’ı yönettiler. Sözde kendilerine karşı olan kuruluşların içine gizli güçlerini (ajan) yerleştirdikleri için, yeterince tepki verecek kimse kalmamıştı.
Bu gün Azerbaycan’da savaşa katılıp toprakları için yaralanmış kim varsa en yoksul, en çöküntülü yaşamdalar. Ağzını açanlar da tutuklanıp kimisinin ölüsü boş tarlalara atılmaktadır.
Şimdi soru şu, nerede sizin amının önünde ağildiğiniz, böyük “milliyetçi, türkçü Ganire Pasayev’eniz? Ortaya çıkıp “neden Türkler’i Azerbaycan’da eziyörsünüz desin.
Bakın şimdi bizde yurtseverler Feto + AKP eliyle ezildilerse, azerbaycan’da da Aliyevler’in elleriyle ezildiler. Üç beş götü boklu kalkıp Elham Aliyev ile Turan kurulacagını anlatıyor. Kansızlar, dönmeler, sapıklar, önce bilin sonra konuşun.
Türkiye’de durum çok kötü, umut edilen MHP’nin başındakı kişi AKP’ye geçti.
Azerbaycan’da bir kac kurulusun dışında başta Musavat p. (İsa Gamber + Ali Hacili), Suret Hüseyinovlar,… gizlice Elham aliyev’e arka çıkıyorlar.
Cavit Orhan Tütengil,Muammer Aksoy, Bahriye Üçok,Uğur Mumcu, Onat Kutlar’ı kim mi öldürdü?
Mustafa Bolat: “Biz Allah rızası için alllahın nizamını kurana değin, bu aydın geçinen serefsizlerin kanlarını dökeceğiz (1978)”
Yazılması en güç yazıda böyle bir yazıdır. Sayın Barış Terkoğlu, elinden geldiğince, dili döndüğünce Türkiye’nin yetkin aydınlarının öldürülmelerini aydınlatmaya calışmış. İyide etmiş, ancak bazı konular, ya iyi aydınlanmamış, yada sayın yazar, gizli kalmış bazı olayları görememiş.
Bende katkı olsun diye olayla ilgili bildiklerimi ekleyeyim.
Bana göre öldürülme olaylarının belirlenme yeri CIA ile Avrupa Bilgi Toplama Kuruluşları’dır. Mossat’da bunlara arka çıkmıştır. Türk mitindende bazıları uygulamayı sağlattırıyorlardı.
Sayın yazar, bu öldürme olaylarında kullanılmış olan kişilerin (ülkücüler) öldürme olaylarından önce yada sonra İran’a gittiklerini yada İran ile ilişkide oldukları gerçeğinden, sanıkların İran’ca yönetildiklerini ileri sürmektedir.
Olaya dışarıdan bakınca olay öyle gelişiyor ancak, gazın ayağı öyle değil.
İran terör yaparak karşıtlarını öldürüyor. Bu doğrudur.
İran bazı sanıklara alt yapıda sağlamakta idi. Ancak, olayı Cia ile A.B görevlileri belirliyor. Sanıklarıda yine onlar İran ile ilişkiye girmelerini sağlıyorlardı.
Bunun en canlı örneğide Mehmet Ali Ağca’nın eylemlerinde görmüş olduk. Oda ilk eylemi olan Milliyet Yazarı Abdi Ipekçi’yi sözde yahudi diye öldürmüştü. Sonrada göz göre göre “Ben Papa Joun Paul ‘u öldüreceğim diye bağıra çağıra Avrupa’ya gitti. Orada gereki ön çalışmalar yapıldı, sonuçta Papa’ya saldırdı.
Ağca, Pope John Paul II‘u öldürünce, bunun time yararı oldu? Avrupa ile ABD’nin.Ağca, Papa “ John Paul II‘u öldürünce, bunun time yararı oldu? Avrupa ile ABD’nin.
Ancak, burada o Avrupa’ya gitmeden önce İran’a da gitti. Bu gidişinide bilerek sağa sola duyurmuştu. Bakın saldırıdan önce İran’a gittiği bilinince olayı İran’a yıkanlarda oldu. Durun iş bitmedi. Ayrıca yargılama sırasında Rusya (o dönemde Bulgarlar Rusya’ya bağlı idi) ile ilişkide olduğunuda ortaya attı.
Batı, ülkücülerin eliyle aydınları öldürtüyor, sanıklarında İran ile ilişkilerini elaltından duyuruyordu. İran. adını kullanıp öldürme olayları karartılıyordu.
Bu bir, ikincisi, Uğur Mumcu’yu öldürenlerden birisi olan Oguz …..,
Oğuz’u mit izliyor, çok yakınında olsada onu tutmuyor, kaçmasını sağlıyor. Ondan sonrada yurt dışına çıkışı sağlanıyor. İlginçtir. Avrupa’ya iner inmezde kendisini Hizbullah (İran) a yakın kişiler karşılıyorlar. Avrupa’lı yetkililerde onu çok sıcak karşılıyorlar. Ona çok çabuk oturma izni veriyorlar. Üstelik sağlığa uygun evde veriyorlar. Olay unutulup gidiyor.
Hablemitoglu öldürülünce CIA ile BND’nin önündeki engeller kalktıı
Hablamitoglu’nun öldürülmesi olayında da izler bizi CIA + AB (gizli bilgi toplama kuruluşları) na götüryör.
Kısaca, Hablemitoglu’nun kendi ağzından söylediği en iyi arkadaşı kim imiş ? M. Tütüncü diye birisi imiş. İyide oda kim imiş ?
Paul B. Henze: Mehmet Tütüncü’nün yoldaşı
O CIA’nın yöneticilerinden (Paul Henze) ile birlikte çalışan, Din Ayet’çe giderleri karşılanan, PKK’nın ileri gelenleri ile içli dışlı, üstelikte Kürt Bağımsızlık Örgütleri ile ilgili .atılıların eserlerini elden ele dağıtan, turancı-türkçü takılan birisidir. O dönemde Din Ayet CIA- AB gizli güçlerince nerede ise içi boşaltılmış idi. Hablamitoglu bir yandan Fetö ile tartışır iken, öbür yandada arkasını Din – Ayet’e dayamıştı. O da biliyordu, o dönemde Dinayet te Fethullahçılar cirit atıyorlardı. Ayrıca yine Mehmet Tütüncü ülkücü kuruluşlarla yakın ilişki içinde idi. (BND’nin gizli raporundan alınan bilgiler/Gulen/ulkucu/milli gorus/hizbullah/5234-190-2005-27)
Bu öldürme olaylarında çoğunlukta ülkücüler kullanıldı, yada Hizbullahçılardan seçilen kişiler önce ülkücü gösterildiler, sonrada eylemlere sokuldular.
Cengiz Ayhan: Türkeş bize Batılılar’ın çıkarları için aydınları öldürttü.
Sonuç ; öldürme olaylarının yararları kimlere dokunmuşsa öldürme işlerini onlar yaptılar. ABD’nin Türkiye’de yapmak istedikleri ile Hablemitoglu’nun görüşleri, yaptığı yayınlar uyuşmuyordu.
Bu öldürme olayında Gülenci kesim etken yer Aldı ancak onlarda CIA’nın verdiği görev geregi olarak bu olayda etken oldular.
Öyle ise yolların açılması gerekiyordu. Yollar ABD’ye açıldı ancak yüreklerde yandı…
Ek bilgi: öldürülmeden kırk gün önce bir kişi (C.A.) kendisi ile görüşüp, yakınında bulunan kişilerin derin ilişkilerini söylediğinde verdiği karşılık ilginçti. “Ben bastığım durduğum yerlere, görüştüğüm kişilerede çok güveniyorum.”
+ Şehir dışındayım, onun için yazıyı burda kesiyörüm, arkası gelecek.
Barış Terkoğlu
Ahmet Taner Kışlalı’nın üzerine çarpı atanlar
21 Ekim 2019 Pazartesi
Her zamanki gibi sabah erken kalktı. Masanın başına oturdu. 09.28’de “Kınıyorum!” diye başlayan yazısını gazeteye faksladı. Bir aylık bebeğine son kez baktı, 09.35’te evden çıktı. Eşine, “Ben arabayıısıtayım, iki üç dakika sonra gelirsiniz” dedi. Titiz bir adamdı. Onu takip edenler de bunu biliyordu. Arabasının üzerinde gazete kâğıdına sarılı bira kutusunu görünce alacağını tahmin ediyorlardı. Öyle de oldu. 09.40’ta bomba patladı. Sol kolu o an koptu. Göğsünden biri 0.8 santim, öbürü 0.2 santim çapında metal parçalar çıktı. Sol koltuk altına 5 santimlik çivi girmişti. 10.25’te öldüğü açıklandı.
20 yıl önce bugün vahşice katledilen AhmetTaner Kışlalı, son yazısını tam da bu yazıyı okuduğunuz sayfada yayımlansın diye yazmıştı. Kendisinin okuyamayacağını düşünüyor muydu? Evet.
Kışlalı’nın katlinin ertesi günü Cumhuriyet’in manşetinde Cavit Orhan Tütengil,Muammer Aksoy, Bahriye Üçok,Uğur Mumcu, Onat Kutlar’ın fotoğrafları Kışlalı’nın yanında duruyordu. Hepsi, savundukları fikirlerin bedelini ölümle ödemişlerdi. Kışlalı, “Hedef olmuşsanız artık kaçışınızyoktur” sözüyle “ihtimali” açıkça söylüyordu. Önceden “arabayı ısıtmak” aslında ailesini korumak içindi. Ölümünden sadece 5 ay önce Akit gazetesindeüzerine çarpı atılmış bir fotoğrafıbasılmıştı. “Yuh pişkin zorba” yazıyordu.“Zorba Kemalist gemi azıya aldı”başlığıyla hedef gösteriliyordu.
Kışlalı’dan 4 yıl önce katledilen Gümüşhane Barosu Başkanı Ali Günday’ı da ölümünden önce Akit hedef göstermişti. Kışlalı’dan 7 yıl sonra Danıştay üyelerinin fotoğrafı aynı şekilde cinayet öncesinde Akit’te basılmıştı.
Cumhuriyet’in başyazısında cinayetin ertesi günü şöyle yazıyordu: “Devletin ve hükümetingözleri önünde Cumhuriyet yazarlarıbirbiri ardına öldürülüyorlar. Cumhuriyet’teyazarlık yapmak, ölümle sınava girmek anlamıkazanıyor”.
Kışlalı’nın katilleri yakalanıp suçlarını itiraf ettiklerinde ortaya çıktı. Bahriye Üçok’u ve Kışlalı’yı öldüren bombaları hazırlayan aynı kişiydi. Onlarla birlikte Uğur Mumcu’yu,Muammer Aksoy’u öldüren ise aynı örgüt,İran bağlantılı “Tevhid-Selam ve KudüsOrdusu”ydu. Cinayetleri ellerini kollarını sallayarak işlemişlerdi. Nedense dokunanları olmamıştı.
Fotoğrafa çarpı atan kim çıktı?
20 yıl sonra Akit’teki o çarpılı fotoğrafa bir daha baktım. Hazırlayanın “Abdullah Birisi” olduğu yazıyordu. Tabii ki sahte bir isimdi. Peki, adını saklayan bu “sahteci” kimdi?Sürpriz olmadı: Yılmaz Yalçıner.
Kim miydi?
68 gençliği onu devrimcilere karşı saldırı eylemlerinde başı çeken bir ülkücü olarak hatırlıyor. 1974’te ise ülkücülükten tövbe edip yolunu İslamcılığa çevirdi. Bir ara KadirMısıroğlu ile birlikte Sebil dergisinde görüldü. 1978’de Şura’yı, ardından Tevhid dergilerini çıkardı. Niyeti İran’daki İslamcı dalgayı Türkiye’ye taşımaktı. Kendisi de “İran devrimininTürkiye’deki sözcüsü” olduklarınısöylüyordu. Geçmişte ülkücülere yaptığı gibi, bu kez İslamcı gençleri radikal eylemlere sevk ediyordu.
Yalçıner, 14 Ekim 1980 günü bir grup arkadaşıyla silahla uçak kaçırdı. Niyetleri anlattıklarına göre uçağı İran’a götürerek “hicretetmek”ti. Uçakta yaşanan çatışmada iki insan öldü. Yalçıner, 36 yıl hapis cezası aldı. Diyarbakır Cezaevi’nde kaldı. Cezaevi’niyönetenler Yalçıner’i “pek seviyor” olacaklar,hapiste yatan solculara zorunludin dersi verdiriyorlardı. Yalçıner, Özal dönemi affıyla 11 yıl 7 ay sonra çıktı. Bir süre sonra Akit’te yazar oldu.
AKP-FETÖ ortaklığı döneminde Yalçıner, bir kez daha yön değiştirdi. Bu kez İran karşıtı olmuştu. “Yanlışlıkla başarılı olsaydık,mazallah Türkiye’yi de İran misali bir diktatörlüğesürüklemiş olacaktık” diye geçmişini reddetti, “ılımlı İslamcı-demokrat” maskesi taktı. Bir ara Fethullahçıların Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı’nın toplantılarında göründü. Kumpasları destekledi. Derken, “Keşkehiçbir şey yapmasaydım da Mehdi’yi beklergibi Tayyip Erdoğan ve arkadaşlarını,AK Parti’yi bekleseydim” diyecek kadar“Reisçi” oldu.
Kemalizmin açık düşmanları
Katillere parmağıyla Kışlalı’yı gösteren şaibeli şahsın İrancılık’tan bugüne uzanan çizgisi özetle böyle. Tutarsız görünebilir. Ancak son derece tutarlı. Bu da öldürülen aydınların çizgisinde saklı. Zira Cumhuriyetin ve Atatürk’ün düşmanları, kendilerine, döneme göre isim ve kılıf bulmakta zorlu çekmiyor.
Aydın cinayetleri beden değil, fikir cinayetidir. Kışlalı “yürüyen Kemalizm”di. Ona kastedenler Kemalizmi öldürmek istemişti. Haliyle, Kışlalı’yı bir fotoğraf olarak değil, bir fikir olarak yaşatmak ancak Cumhuriyet devrimciliğini ayakta tutmakla mümkündür.
Kışlalı, düşmanlarına şöyle seslenmişti:
“Eğer Türkiye’de bir din devleti kurmak istiyorsanız,Mustafa Kemal’e saldırmanız elbetteki tutarlıdır. Eğer Türkiye’nin bir bölgesiniayırıp ırkçı bir devlet kurmak peşindeyseniz,Mustafa Kemal’e saldırmanın elbettetutarlı bir yanı vardır.”
Bu sayfanın mürekkebine karışan kan Ahmet Taner Kışlalı’nındı. 20 yıl önce bir kez öldü. Şimdi ciğerindeki son nefesi bin ciğerde ve hep mücadeleyle yaşatma zamanı.
1980 yılında 3 arkadaşı ile birlikte bir yolcu uçağını Tahran’a kaçırma teşebbüsünde bulunan Yılmaz Yalçıner, 11 yıl 7 ay hapis yattı. Yalçıner, şimdi geriye baktığında “İyi ki başarısız olmuşuz. Başarsaydık daha büyük yanlışlara imza atacaktık. İran rejimini tahkim etme durumuna düşecektik” dedi.
Gazeteci-yazar Yılmaz Yalçıner, 1946 yılında Ankara’da doğdu. Gençlik yıllarında ülkücü hareketin içinde oldu. Sonraki yıllarda İslamcı bir çizgiye kayan Yalçıner, 1980 darbesinin hemen ardından Mekki Yassıkaya, Hasan Güneşer ve Ömer Yorulmaz’la birlikte uçak kaçırarak Tahran’a gitme teşebbüsünde bulundu.
Bu olay başarısızlığa uğrasa da çok ses getirdi. Diyarbakır Cezaevi’nde geçen 11 yıl 7 ay sonunda serbest kalan Yılmaz Yalçıner gazeteciliğe devam etti. Şimdilerde siyasetten elini eteğini çekmiş, bir sahil kasabasında dingin ve huzurlu günler yaşıyor. Yalçıner 32 yıl süren sessizliğini bozup ilk kez gazetemize uçak kaçırmaya neden teşebbüs ettiklerini, neler yaşadıklarını anlattı.
Yalçıner herkes gibi ülke için en iyisini yapma gayreti ile doğru bildiği yoldan yürümüş. Şimdi geriye baktığında yaptıklarını gençlik heyecanı ve cahil cesareti olarak değerlendiriyor. Üstelik o dönemde bunların yapılması gerektiği düşüncelerine de prim vermiyor. Kendini eleştirmekten ve geçmişi değerlendirmekten korkmayan Yalçıner, uçak kaçırma girişimi için “İyi ki başarısız olmuşuz” diyor ve yaşanılanların sevabından da günahından da payını alacağını ifade ediyor.
Neden uçak kaçırmak istedi?
O tarihlerde 163. Madde İslami manada en ufak bir yazıyı, çiziyi hemen cezalandırmak imkanı veriyordu. Dolayısıyla her iki gazetem de toplatılıyor, yazar çizerlerine karşı bu madde kullanılıyordu. Biz yazı işleri müdürleri olarak yazarları korumak için, ifade verirken “Bu yazıyı onun adına ben yazdım” diyorduk. Bu nedenle ben 10 yıl ceza yemiştim. Ömer Yorulmaz hapse girdi çıktı. Darbe de hemen ardından gelince ülkeyi terk etmek şıkkıyla karşı karşıya kaldık. Gazetecilerin büyük bir kısmı bir yolunu bulup ülkenin dışına çıkmaya çalıştılar. Bize pasaport vermiyorlardı. Her darbe devrinde olduğu gibi halk rejime yara-nabilmek için birbirini ispiyonlamaya başladı. Hayat hakkı bulamaz hale gelince çareyi kaçmakta bulduk ve bir uçak kaçırarak bu işi yapabileceğimizi düşündük.
İBRET OLSUN DİYE 36 YIL VERDİLER
Ama başarılı olamadınız.
İyi ki olamadık. Başarılı olsaydık, spekülasyon yapmak istemiyorum ama daha büyük yanlışlar olabilirdi. İran rejimini tahkim etmek durumuna düşecektim.
Nasıl oldu kaçırma olayı?
Uçak havalandıktan sonra Yalova üzerindeyken elimde 6.35 bir silahla kokpite girdim. Uçağı ele geçirdim. Silahı kullanmama da hiç ihtiyaç olmadı.
Ama gerektiği zaman da kullanmayı göze almıştınız değil mi?
Yoo, hiçbir zaman da basmadım tetiğine. Bizi büyük bir çatışmayla ele geçirdiklerini söylediler ama biz çatışmadık. Bugün Ergenekon’dan dolayı yargılanan Korkut Eken’in yönetiminde bir tim uçağa girdi sabaha karşı. 2 tane insanın da ölmesine sebep verdiler. Allah rahmet etsin. Ben aylar sonra duruşmalarda haberdar oldum öldüklerinden. Vücutlarından askeri mermiler çıkmış. Zaten bizim silahımızla ölen olsaydı bizi asarlardı. Bize de işlediğimiz suçun karşılığı olarak değil de ibret olsun diye 36 yıl verdiler. Biz 1991 yılında Turgut Özal’ın kısmi affıyla, 11 yıl 7 ay yattıktan sonra çıktık.
O an hiç korku ya da heyecan hissetmediniz mi?
Daha önce demiştim cahil cüretkar olur diye. Gençlik heyecanı vardı. Her şeyin üstesinden gelebileceğimize inanıyorduk.
27 Mayıs ihtilalinin planlayıcıları arasında yer alan Albay Alpaslan Türkeş, Milli Birlik komitesinde çıkan ihtilaf nedeniyle 14’lerle beraber yurtdışına sürgüne gönderilmişti. İki yıl sonra Türkiye’ye dönerek siyaset yapmak üzere 31 Mart 1965 yılında CKMP’ye girdiler. Aynı yıl yapılan kongrede Genel başkan şeçildi. Parti tüzüğünde değişiklik yaparak, ortaya attıkları 9 ışık doktrininin yer almasını sağladılar. Türkeş, 1965 seçimlerinde Ankara Milletvekili seçildi. Taraftarları tarafından da Başbuğ ilan edildi. CKMP (Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi), 1969 yılındaki kongresinde de Milliyetçi Hareket Partisi adını alacak, üç hilali amblemi olarak kabul edecektir.
O yıllarda, Alpaslan Türkeş’in kızı Seven Bige Türkeş, Mülkiyede okuyordu ve sınıf arkadaşımızdı. 1966 yılı ortaları idi. Alpaslan Türkeş’in konferans vermek ve 9 ışık doktrinini anlatmak üzere Mülkiyeye geleceği duyurusu yapılmıştı. Yanılmıyorsam Ülkü Derneği, Mehmet Şahin ve onunla birlikte birkaç Mülkiyeli arkadaşımız davet etmişti. Küçük anfiye gittik. Dışarıdan dinlemeye gelen 20-30 kişinin yanı sıra Fakülteden de 30’a yakın kişi gelmişti. Aralarında ben de vardım. Alpaslan Türkeş konferansını verdikten sonra sorularla kendisini bir hayli sıkıştırdık. Kendince cevaplar verdi. Bu arada taraftarlarından “Başbuğ, başbuğ” tezahüratları yapılmasına karşın bazı arkadaşlarımızın uygunsuz birkaç el hareketi ve aleyhte tezahürat yapması üzerine, diğer arkadaşlarımızla beraber Alpaslan Türkeş’in burada misafir olduğunu asla böyle bir şey yapılmasının doğru olmadığını söyledik. Yanlış hareketler kesildi. Geldiği gibi sessizce ayrıldı.
1965-1966 ders yılı sonlarında Kulüplerin panoları yanında bir de Ülkü Derneği panosu konulmuştu. 1966 yılında Hür Düşünce Kulübü başkanı olan Ömer Çetinkaya, Ülkü Derneğinin kurucusunun Nazım Dumlu olduğunu söyler. Ancak Derneğin fazla bir faaliyeti yoktu. Nazım Dumlu da birkaç ay sonra, 1966 Haziran’ında mezun olmuştu. 1967 yılında Panoda Mehmet Şahin arkadaşımızın yazıları çıkmaya başladı. Ülkü Derneği, CKMP paralelinde milliyetçi görüşlere sahip olmakla beraber çok aktif değildi. Esasen birkaç kişinin dışında üyesi de yoktu. 1967-1968 yılında Yılmaz Yalçıner adlı öğrencinin birinci sınıfa kaydını yaptırmasıyla Ülkü Derneğinde bir hareket görülmeye başladı. Panoda saldırgan yazılar çıkmaya başlamıştı. Şiddetli sol ve komünist düşmanlığı yanında, zaman zaman “Sahte milliyetçiler” diye Hür Düşünce Kulübü mensuplarına da bindiriyorlardı. Yılmaz Yalçıner bir röportajında Ülkü Ocağını kendisinin kurduğunu söylemesine karşın, dernek ondan önce kurulmuştu. Ancak Yılmaz Yalçıner zamanında Ülkü Derneği, Ülkü Ocağı adını alıp diğer Fakültelerde de örgütlenmeye başlamıştı. Bir ara okullarda Milliyetçi Toplumcular adıyla MHP paralelinde dernekler kurulsa da, daha sonra onlar da isimlerini değiştirerek Ülkü Ocakları adını almışlardır. Görüldüğü gibi Fikir Kulüpleri, Hür Düşünce Kulüpleri, Sosyal Demokrasi dernekleri gibi Ülkü Ocaklarının da kuruluş yeri Mülkiye olmuştur. Yılmaz Yalçıner radikal bir gençti. Her yerde Alpaslan Türkeş’in yanında görülüyordu. Ülkü Ocağının çok az üyesi vardı. Yılmaz Yalçıner de bir röportajında SBF’de üç arkadaşı ile Ocağı kurduğunu anlatıyordu. Yılmaz’ın panoda saldırgan yazıları ve Hür Düşünce kulübü mensuplarını suçlaması üzerine, Mehmet Keçeciler, Hasan Celal Güzel ile beraber Yılmaz’ı bir köşeye çekerek, ikaz ettiklerini , “Fakülteyi birbirine katma, sonra seni pencereden atıverirler, haberin olsun” dediklerini ve Dernek başkanı Uluç’a bu adamın provokatif hareketlerini anlattıklarını ve engel olunmasını istediklerini, söylüyorlar. Fikir Kulübünden arkadaşlar da derneğe çekerek Yılmaz’ı ikaz ederler. Yine Yılmaz’ın panoda herkese hakaret eden yazıları devam etmektedir. Mehmet Keçeçiler; “Fakültenin yanında Seyhan Düğün Salonu vardı. Türkeş oraya konferans vermeye gelirdi. Hasan Celal Güzel ile birlikte gittik. Kapıda Alpaslan Türkeş’ çevirdik, ve “sizin Partinizden Yılmaz Yalçıner diye bir adam var. Fakülteye bu yıl girdi. Tam Provokatör. Herkesi birbirine kattı. Partinizi ve milliyetçileri iyi temsil edemiyor” dedik. Alpaslan Türkeş, genel başkan yardımcısı Seyhan Dündar’a dönerek “Bu adama gerekli uyarıyı yapın” dedi.
1968 Haziranında mezun olmuş, İçişleri Bakanlığına girerek Ankara Valiliği Maiyet Memurluğu görevine başlamıştım. Ancak nişanlım Gülbün’ün okulu devam ettiği için okulla ve yurtla ilişkim kesilmemişti. Hemen hemen her gün gidip, geliyordum. Okul, Ekim ayında açıldığında Yılmaz yine de tahrik edici yazılarına devam etmekteydi. Bu arada da Yusuf Küpeli FKF Başkanı seçilmişti. Bir gece birkaç arkadaşı ile Ülkü Ocaklarına ait panonun cam çerçevelerini kırarak indirirler. O sırada SBF Fikir Kulübü Başkanı olan Muharrem Kılıç anlatıyor; “ Mümtaz Soysal, Dekan Yardımcısı idi. Seminer hocam olduğu için beni severdi ve yakın ilişkilerimiz vardı. Bizim kulübün ve benim bilgim içerisinde, Ülkü Ocağının panosunun camlarının kırıldığını düşünmüş. Beni çağırarak, “sizin adamlar Ülkü ocağının panosunun camlarını kırmışlar”, dedi. “Hocam, bizim böyle bir kulüp kararımız yok. Haber aldım, üzgünüm, bizim kulüp üyesi bazı arkadaşlar yapmışlar”, dedim. Mümtaz hoca; “Siz bu düzenin muhaliflerisiniz. Bu düzene muhalefet etmek için sizin demokrasiye ihtiyacınız var. Demokrasi sizin işinizi kolaylaştırır. Sizler böyle davranmakla ne kazanıyorsunuz. Demokrasiyi ortadan kaldırarak onların istediğini yapıyorsunuz”. Öğrendiğime göre, panoyu indirenlerin başında Yusuf ile Mahir varmış”.
Bu arada Ülkücüler, Kurtuluş semtinde bulunan Niğde Yurdunda hakimiyet sağlamışlar, daha sonra da Cebeci’deki site yurduna saldırarak ele geçirmişlerdi. Hepsinin başında Yılmaz Yalçıner olduğu söyleniyordu. Yılmaz, SBF’deki Ülkü Ocağı panosunun indirilmesini hazmedemez, okulun arkasındaki Mülkiye yurdunu basmaya karar verir, 68 yılı Aralık sonunda herkesin dışarıda veya yılbaşı tatilinde olduğunu düşündüğü bir Pazar günü, yurdu basmaya karar verir. CKMP ilçe teşkilatı Fakültenin karşısında bir yerlerdeydi. Henüz MHP ismini almamıştı. SBF yurdunu basmak üzere partinin önünde toplanmaya başlarlar. Bu arada oradan geçmekte olan bir Mülkiyeli, toplananların kendi aralarındaki konuşmalardan yurdu basacaklarını öğrenir. Hemen yurda koşar. Yusuf Küpeli o sırada kantindedir. Yusuf’a durumu anlatır. Yurtta kaç kişi varsa hepsini toplarlar, 40-50 kişi olmuşlardır. Sopalar çıkarılır. Buldukları taş ve tuğlaları asma kata stok ederler. Yusuf Küpeli bulduğu bir zinciri de beline dolar. Kantine ve okuma salonuna gizlenerek beklemeye başlarlar. Site ve Niğde yurtlarından toplanan 50 kişilik ülkücü bir grup, başlarında Yılmaz Yalçıner ile yurda gelirler, bakarlar ortalıkta hiç kalabalık yok. Bu arada tanıdıkları birkaç gazeteciyi de çağırmışlardır. Mülkiye yurdunun işgalini belgeleyip, ertesi günü gazetelerde haber yapacaklardır. Ana kapıdan geçerek ortaya kadar gelirler, Yılmaz Yalçıner bir masanın üzerine çıkar ve yanında getirdiği sopayı çıkararak ; “ Milliyetçilerin adına Komünistlerin yurdunu teslim alıyorum” der. O sırada asma kattan üstlerine taş ve tuğla parçaları yağmaya başlar, kantin merdivenlerinden inen bir grup başlarında Yusuf Küpeli olmak üzere işgal etme teşebbüsünde bulunan ülkücülere saldırırlar. Üç bir taraftan saldırıya uğrayan ülkücü grup ne olduğunu anlayamadan dayak yiyerek yurttan atılırlar. Özellikle Yusuf’un zincirle, arkadaşlarının sopa ve demir çubuklarla ve asma kattan atılan taş ve tuğla parçaları ile saldırmaları sonucu birçok ülkücü yaralanmıştır. Bu arada Mülkiyeli gençlerden de yaralananlar vardır. Yurdun cam ve çerçeveleri inmiştir.
Ali İhsan Hisarcıoğlu arkadaşımızda anılarında 31. Aralık.1968, Faşistlerin yurt baskını olayını şöyle anlatmaktadır.; “ Ekim 1968 de Mülkiyeden mezun olmuştum ve henüz yurttan ayrılmamıştım. Müfettişlik ve uzmanlık sınavlarına hazırlanıyordum. Gece uzun olacağı için öğleden sonra gelip yatağıma uzandım. Tam dalmak üzereyken odanın kapısı açıldı ve Mahir Çayan içeri girdi. “Uyuyor musun”, “Evet”, “Bende uyuyayım bari”, “Gürültü etme!”. O da yandaki yatağa uzandı. Dalmışım. Gök gürültüsünü andıran bir patlamayla uyandım. Mahir de kalkmıştı. Ne oluyor anlamında birbirimize baktık. Alt katlardaki feryatlar dalga dalga yukarı yükseliyordu. Mahir,” baskın var galiba”, dedi. Fırladık. Ayakkabılarımızı giyerken, gürültü bizim katımıza ulaşmıştı. Koridorda koşarak gelen biri bizim kapının önünde durunca kulak kesildik. Aniden kapı açıldı ve elinde zincir bulunan yeşil parkalı bir genç içeri girdi. Dehşet içindeydi. Zinciri şakırdatarak konuştu. “Ağabey, faşistler yurdu bastı. Aşağıda kan gövdeyi götürüyor. Dışarıya fırladık. Asansörde oyalanacak vakit yoktu, merdivenlerden uçarak indik. Aşağısı savaş alanı gibiydi. Yurdun girişinde tüm camlar kırılmış, ortalık ana baba gününe dönmüştü. Yaralananlar vardı. Öğrenciler ellerindeki zincir ve sopalarla cam kırıkları üzerinde geziniyorlardı. Saldırıyı püskürtmenin sevinci yüzlerinden okunuyordu. Bu olaydan sonra yurtta öğrenciler nöbet tutmaya başladılar”.
Saldırı olayından bir iki saat geçmişti ki, Gülbün’le yurda gelmiştik. Gülbün üstünü değiştirdikten sonra dışarı çıkacaktık. Yılbaşı olması nedeniyle arkadaşlarımızla dışarıda eğlenmeyi planlıyorduk. Yurda girdiğimizde karşılaştığımız manzara, cam çerçeve inmiş, ortada taş ve tuğla kırıkları, yerlerde kan lekeleri. Çok şaşırmıştım. Hizmetli arkadaşlardan karşılaştığım birisine “Burada ne oldu” diye, sordum. O da bana “yurdu faşistler bastı, bizimkiler püskürttüler” dedi. Gülbünü kızlar kısmına bıraktıktan sonra, kantine geldim. Kantinde heyecanlı bir kalabalık vardı. Bir kenarda Yusuf Küpeli, Mahir Çayan ve arkadaşları oturuyorlardı. “Geçmiş olsun Yusuf, şimdi duydum, neler olmuş” dedim. Yusuf da “Bizim okula geçen yıl giren Yılmaz Yalçıner isimli bir faşist provokatör var. Site yurdunu ele geçirdiler, ya. Bizim yurdu da kolay ele geçireceklerini sandılar. Kafalarını gözlerini kırıp, attık, yalnız Yılmaz’ı yakalayamadık. O…nun çocuğu, en önde o kaçtı. Sıkıyorsa Yılmaz faşisti okula gelsin, bakalım. Onun okul hayatını bitireceğiz” dedi. Bu arada arkadaşları kendi aralarında faşistlerin tekrar yurdu basabileceklerini ve geceleri nöbet tutulması gereğini, tartışıyorlardı. Daha sonra “Sizlere kolay gelsin” diyerek kantinden ayrıldım. Kızlar kısmından Gülbün’ü de alarak dışarı çıktım. Yurda bu saldırı tadımızı kaçırmış, eğlenecek hal bırakmamıştı. Arkadaşlarla bir restorana giderek yemek yedik.
Yılmaz’ın bu yurt baskını olayı okul ve yurtta büyük bir tepki ile karşılanmış ve sağcı ve solcusuyla tüm okul, Yılmaz Yalçıner’e nefret duymaya başlamışlardı. Kimse öğrencisi olduğu okulun yurdunu bastırmayı kabullenemiyordu. Yılmaz, bir süre okula gelemedi. Zaten okula geldiğinde, kötü bir şeylerle karşılaşabileceği haberleri kendisine de ulaşıyordu. Deli cesareti derler ya, bir gün Yılmaz çıkar, ders saatinde okula gelir ve derse girer. Birinci sınıfta iki yıllıktır. Ders büyük anfide yapılmaktadır. Kürsüde Anayasa’ya Giriş dersini anlatan Prof. Muammer Aksoy vardır. Sınıfta bir anda homurtular başlamıştır. Bu arada derse girdiğini gören birkaç kişi diğer sınıflara haber verirler. Ders zili çalmadan büyük anfinin önü öğrencilerle dolmuştur. Kapı açılır, Muammer hocanın şaşkın bakışları arasında içeri girmeye başlarlar. Yılmaz’ı dışarı çağırırlar. Yılmaz başına gelecekleri anlar, yerinden kalkarak hızla Muammer Aksoy’a doğru koşmaya başlar. Bu sırada sağdan soldan koşan öğrenciler vurmaya başlamışlardır. Bir hayli darbe alarak Muammer Aksoy’un ayaklarına kendini atar, ”Hocam beni öldürecekler” der. Muammer hoca üzerine kapanarak kürsünün altına sokar. Öğrencilere “Ona vurmayın bana vurun, beni ezmeden, ona bir şey yapamazsınız” diye bağırmaktadır. Yılmaz’a vururlarken Muammer hoca da yanlışlıkla birkaç darbe alır. Öğrencilerin Muammer hocaya büyük saygıları vardır, dururlar. Bu kargaşa sırasında üst sınıfta bulunan ve haberi alır almaz büyük anfiye koşan Sosyal Demokrasi Derneği Başkanı Sahir Kocak’ta; “Anfinin kapısından girdiğimde Muammer Aksoy’u, Yılmaz’ın üzerine kapaklanmış bir vaziyette gördüm. Kürsünün alt aralığından korkmuş bir köpek gibi Yılmaz’ın gözleri görülüyordu. Onu aslında Muammer hoca kurtarmıştı. Yoksa ölüsü çıkardı, oradan” demektedir. Bu arada başta Dekan, hocalar olmak üzere görevliler yetişirler. Yılmaz’ı oradan çıkarırlar. Bir ambulansa bindirerek, Ankara hastanesine götürüp, yatırırlar. Bacaklarına ve vücuduna darbeler aldığı için birkaç gün hastanede yatar. Mülkiye öğrencilerinin üzerinde hem fikir olduğu şey, Muammer Aksoy olmasaydı, Yılmaz darp edilmekten kurtulamazdı, derler. Muammer Aksoy, öğrencisi de olan Yılmaz’ın hayatını kurtarmıştır.
Bu olayı okula uğradığımda arkadaşlar anlatmışlardı. İki gün sonra Milliyet gazetesinde bir haber okudum. Hastanede yatan Yılmaz’ın resmi vardı. Haber başlığında da “Beni Muammer Aksoy dövdürdü” yazıyordu. Haberin içeriği, Yılmaz’ın ağzından anlatılıyordu. Milliyetçi olduğu içi komünist öğrencilerin derste kendilerine saldırdığını, kendisini kurtarması için “hocam beni komünistler öldürecekler” diyerek, kürsüde ders anlatan Muammer Aksoy’a sığındığını, Muammer Aksoy’un üstüne kapanarak, sözde “ona vurmayın, bana vurun” dediğini, eliyle de aşağıdan vurun diye işaret ettiğini, söylüyordu. Yılmaz, yüzlerce kişinin gözleri önünde olan olayı yine ajite etmiş, yalan söyleyerek, hayatını kurtaran Muammer hocaya iftira atmaktan çekinmemişti.
Yılmaz bu olaydan sonra bir daha Mülkiye’ye gelemedi. Ülkü ocağı da kapandı. Yılmaz Yalçıner bir süre MHP de Türkeş’in arkasında koruma polisi gibi göründü. 1974 yılında, her ne kadar kendisi MHP ile “kan uyuşmazlığımız başladı, ben ayrıldım” dese de, MHP, Yılmaz’ı daha fazla taşıyamadığı için partiden attı. 1974 yılından sonra Yılmaz Yalçıner, dinci camianın içerisinde görülmektedir. Bir röportajında ; MHP’den ayrıldığı sırada Başbakanlık muhabirliği yaptığını, daha sonra oradan da ayrılarak, hasbelkader Demirel’ci gazetelerde çalıştığını ve pek para alamadığını, kendisi için yeşil türbe olarak gördüğü Milli gazetede çalışmak istediğini, Milli gazeteden fazla bir ücret veremeyeceklerini, isterse arada bir yazılarını gönderebileceklerini söylediklerini, anlatır.” Fakat baktım yürümeyecek. İsmail Müftüoğlu “Vesika” dergisini çıkarıyordu. Orada işe başladım. Böylece İslami camianın içine girmiş oldum. Daha sonra Kadir Mısıroğlu beni çıkarttığı “Sebil” dergisine davet etti. 1978 yılında da “Şüra” dergisini kendim çıkardım, arkasında da radikal görüşlü “Tevhit” dergisini çıkardım. O yıllarda İran’daki İslami hareketlerden çok etkilenmiştim. Humeyni’nin Paris’ten Farsça gönderdiği bildiriler, İran Caferilerinin önderlerinden Ali Ekber Mehdipur tarafından Farsçadan Türkçeye tercüme ediliyordu. Bizim Şura dergimizde Cuma günleri yayınlanıyordu. Pazartesi günleri de, Hürriyet gazetesi bizden alıntılar yayınlıyordu. Şura, İran devriminin Türkiye’de temsilcisi durumuna gelmişti. Bu arada 2-3 kez içeri alındım. Dergi mahkemelerce toplatıldı. 12 Eylül 1980 darbesinden sonra aranmaya başladık. Bir kısım arkadaşlarımız yurt dışına kaçmışlardı. Üç arkadaşımla beraber uçak kaçırıp İran’a gitmeye karar verdik. 14 Ekim 1980 günü Ankara’ya gitmekte olan THY uçağına bindik. Bir kitap içerisinde 7.65’lik bir silah sokmuştum. Uçak Yalova üzerinde iken silahımı çekip kokpite girdim. Pilota, uçağı Diyarbakır’a yönlendirmesini söyledim.”
Yılmaz Yalçıner’in kaçırdığı uçakta bulunan gazeteci Coşkun Aral da kaçırma olayını şöyle anlatmaktadır; “ O günlerde çıkan İran-Irak savaşını takip etmek üzere Irak’a gidecektim. Ankara’da vize işlemlerimi tamamlamak üzere Ankara uçağına bindim. Yanımda da gazeteci arkadaşım Osman Arolat oturuyordu. Ankara’ya inmeyi beklerken bir anons yapıldı. “Sayın yolcularımız, elimizde olmayan nedenle uçağımız Ankara’ya inememiştir. Şimdi sözü bir Müslüman kardeşimize bırakıyoruz.” Sonradan adının Yılmaz Yalçıner olduğunu öğrendiğimiz şahıs, mikrofonu pilotun elinden alarak şunları söyledi; “ Selamun aleyküm sayın yolcular, şu andan itibaren uçağımıza İslam hakim olmuştur. Türkiye’de askeri yönetimi protesto etmek, İran’da ve Afganistan’da savaşan kardeşlerinize destek olmak amacıyla, kimseye bir zarar gelmeden, uçağı Tahran’a götüreceğiz. Ardından da Rus Kızıl ordusuna karşı savaşan mücahit kardeşlerimizle birlikte savaşmak üzere Afganistan’a gideceğiz. Bayan yolcularımızdan İslami geleneklere uygun olarak başlarını örtmelerini rica ediyoruz”. Gazetecilik dürtüsü ile fotoğraf makinamı çıkardım. Koridorda dolaşan sakallı kişi Yılmaz Yalçıner’di. Arkasında bir iki kişi daha dolaşıyordu. Yanımdan geçmekte olan korsanlardan birisine gazeteci olduğumu, Liderleriyle görüşmek istediğimi, söyledim. Önce kabul etmedi. Hayatlarının tehlikeye girebileceğini söyleyerek yolcular ile yanımda oturan gazeteci arkadaşım Osman Arolat itiraz ettiler. Bir süre sonra başka bir korsan gelerek fotoğraf makinamla beraber kokpitte beklendiğimi söyledi. Kokpite geldiğimde yumuşak bir ortam buldum. Pilot gülüyordu. Meğerse Yılmaz silahını pilotun ensesine dayamış, pilot da, “Lütfen silahı ensemden çek gıdıklanıyorum” diyerek gülüyordu. Bu arada deklanşöre basarak çeşitli fotoğraflar çektim. Uçak kısa bir süre sonra yakıt ikmali yapıp, İran devletinden gerekli izinleri almak ve tekrar havalanmak üzere Diyarbakır’a indirildi. O sırada Diyarbakır’da bulunan Kenan Evren ve konsey üyeleri terörizme karşı kesin mücadele için uçağı havada düşürmeyi bile düşünmüşler. Saat 5.00’e kadar süren bekleyişten sonra kadın ve çocuklar, korsanlarla yapılan görüşmeler sonucu uçağı terk ettiler. Daha sonra uçağın acil kapısından giren güvenlik görevlilerini gördüm ve patlayan silah seslerini duydum. Ölü ve yaralılar arasında apar topar aşağıya indirildik. Güvenlik güçlerince yere yatırıldığımda hala resim çekiyordum. Ancak bir süre sonra “nerede o fotoğraf çeken terörist” diyerek bir manga askerin yaklaştığını gördüm. Ayağa kalktım, kafama inen dipçikle havaalanı binasına götürüldüğümde, birçok meslektaşımın bana çaresiz bakışlarını hissetim. Bana dünyada birçok ödül getirecek bu olay sonrasında, korsanlarla işbirliği yaptığım gerekçesiyle gözaltına alınmış ve büyük korku yaşamıştım.”
Güvenlik güçlerinin uçağı kurtarması sırasında bir korsan öldürülmüş, iki korsan ile bir hostes de yaralanmıştı. Yılmaz Yalçıner yara almadan kurtulmuştu.
Mahkeme, uçak kaçırmak ve ölümlere sebebiyet vermekten Yılmaz Yalçıner’e, kendi ifadesine göre, ibret olsun diye, 36 yıl ceza verdi. 11 yıl 7 ay hapis yattıktan sonra Özal’ın 1991 yılında çıkardığı afla tahliye oldu.
Yalçıner halen İslami dergilerde yazılar yazmakta, çeşitli gazetelere zaman zaman verdiği röportajlarda da geçmişinin öz eleştirisini yapmaktadır. Ancak İslami çizgisi devam etmektedir. Erdoğan’ın akıl hocası kabul edilen Kadir Mısıroğlu ile birlikte AKP’yi ve Erdoğan’ı destekleyen yazılar yazmaktadır. Yeni Şafak gazetesine verdiği bir röportajda “Erdoğan’ın iktidar olacağını bilseydim, Mehdi bekler gibi Erdoğan’ı bekler, geçmişteki olaylara karışmazdım” demektedir.
Söze Muhsin başkanın sözü ile başlayalım. Muhsin Başkan: “biz uyanmadığımızda bizim tarla çoktan sürülmüştü”
MİT’E ÜLKÜCÜLERİ BÖLMEDE EMEK VERDİKDEN SONRA YILDIZI PARLAYAN: Cengiz Özdemir
Cengiz Özdemir Kimdir?
Mahir Kaynak: “Cengiz Özdemir, bu bizim sürülmüş tarlanın çocuğudur.”
Cengiz Özdemir Alparslan Türkeş’i iyi tanıyan, kendisini onun çerisi gören birisi idi. Gençliğindede Ülkucü kuruluşlarda görev almıştır. Kendisi 1994 yılına deyin Hollanda’da yaşıyordu. Hollanda’da bulunduğu dönemde MHP’ye bağlı olarak çalışan Hollanda Türk Federasyon’da görevli idi. O günlerde yılmaz, dönmez, sıkı bir ülkücü idi. (Kendi açıklamaları, Akşam Gazetesi)
Muhsin Yazıcıoglu’nun MHP’yi ele geçiremeyince yavaş, yavaş ülkücüler içinde örgütlenip, gelecekte kendisine yakın ülkücülerle şeriat çizgisinde yeni bir oluşum kurmanın alt yapısını oluşturma işlerini yaptığı biçimde, ondan önce Musa Serdar Celebi ile Ali Batman yapmışlardı. Musa Serdar Çelebi Avrupa’dakı ülkücü kuruluşların genel başkanı idi. Musa Serdar Çelebi, Mehmet ali Ağca’nın Papa .(Pope John Paul II)’u öldürme olayıyla ilgili soruşturulması sonrası, MHP’nin o günkü başkanı Alparslan Türkeş’çe kıyıya çekilmesi istenince oda kendisine bağlı olan kuruluşları MHP’den kopardı. İslama çok yakın duran kesimi kendisine yoldaş olarak seçti, yeni oluşumunuda ATIP olarak duyurdu. O günlerde CENGİZ Özdemir’de Hollanda ülkücü kuruluşlarında görevli idi. (Kendi açıklamaları, Akşam Gazetesi)
Cengiz Özdemir-M. Ali Agca bağlantısı var.
Rotterdam ilinde Türkler’in çok olduğu bir yolun üstünde, 1.katta Cengiz Özdemir başkanlığında ülkücülerden kopan namazlı abdestli kişiler yeni oluşum yaratmışlardı. Bu oluşuma başta Hollanda olmak üzere Batılılar arka çıkıyorlardı.
O günlerde MIT diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi Hollanda’da ülkücülerden bölünmüş olan ATIP ile yakından ilgilenmekte idi. (Sabahattin Savaşman: Anılarım)
Devlet-i ebed müddet deyip duruyordu Cengiz Özdemir o günlerde. Dediğinide yaptı. Devlet AKP’de idi. Kendiside AKP’de yerini aldı. Yine Hollanda’da ülkücü kuruluşlar içinde yer alan Veyis Güngör ile Mehmet Tütüncü başta olmak üzere başka bazı ülkücüler, devletin yanında yer almışlardır. (Sabahattin Savaşman: Anılarım)
Cengiz Özdemir’in Ülkücü Türk Federasyonu’ndan koptuğu dönemde Cengiz Özdemir ile ara sıra görüşen MİT görevlisi Necati Bey’in topladığı bilgiler içinde: “Cengiz Özdemir’in yakınında dolaşan ülkücüler çoğunlukta Çerkez, Kürt, Boşnak, dönme Ermeniler’den oluşmaktadır. Bu Musa Serdar Celebi içinde böyledir. Özellikle Müslüman Ermenilerle Çerkezler bu oluşumda etken durumda bulunmaktadırlar” biçiminde açıklamalar bulunmaktadır.(Sabahattin Savaşman: Anılarım)
Cengiz Özdemir, 1994 önceside MİT’e çok yakın durmuş, yararlı pek çok çabayı göstermiştir.
Cengiz Özdemir: ÜLKÜCÜ OLDUĞUNU SAKLAYAN DÖNMELERDEN !!!Cengiz Özdemir: ERMENİ KÖKENLİ OLAN CENGİZ ÖZDEMİR, ANDIMIZA KARŞI SAVAŞ AÇMIŞTI.Cengiz Özdemir: MİTİ AÇIKÇA SAVUNUYOR… ERMENİ KÖKENLİ OLAN CENGİZ ÖZDEMİR, ANDIMIZA KARŞI SAVAŞ AÇMIŞTI.
Bu günlerde Recep Tayyip Erdoğan’a karşı en iyi oyunları oynayabilenler, onu yönetime getirmede görev almış olan müslümanlaşmış Ermeni yurtttaşlarımızdır.
Bir milyonu çalıp yakalanamayan, sonrada cumhurbaşkanı olan Ermeni kökenli yurttaşımız, Milli Görüşçü Gül.Müslüman Ermeniler’imiz Fethullah Gülen, Kasım Gülek, Cem Karaca, Tuncay Güney
Türkiye’de gerçekleştirilen gizli değişimin açıklaması: Öncelikle bazı “tarikat”ların kendilerini İslamcı bir “cemaat” olarak adlandırdıklarını vurgulamalıyız. Bunun nedeni, yaptıkları uygulamalardan, yasalar önünde sorumlu tutulmamak isteğidir. “Cemaat” deyince birbirinden çözük topluluk olur, “tarikat” deyince bir örgütlenme söz konusudur. Tarikat deyince, kökleri çok gerilere giden, başlarında bir şeyhin bulunduğu, belli kuralları ile uygulamaları (muzik, dans, kendisinden geçme) bulunan İslamcı, (tasavvuf) örgütlenmeler anlatılır. Ancak bunun dışında, özellikle 20. yüzyılla birlikte ortaya çıkan ve tasavvufla ilgisi olmayan yapılanmalara (başkesen, çocuk yaşta kızlarla evlenen, islama uymayan ne varsa yıkan) da genel olarak “İslamcı örgütler” denir. Örneğin “Nur”culuk “Süleyman”cılık, “Nakşibendi”cilik tasavvufla belli ölçülerde bağları olmakla birlikte birer bağımsız ve çağdaş İslamcı gizli örgüttürler. Çünkü onlar geçmişte olduğu gibi yalnızca islami yaşamak isteğinde değiller. Toplumu, kurumları din kurallarına göre düzenleme isteğindedirler. Bunun içinde Batı ile ABDden olanca desteği alarak 12 yıl Türkiye’yi yönettiyorlar. Gelenekçi “tasavvuf” Anadoluda çok güçlü olsa da günümüz Türkiyesi’nde “Nur”culuk ile “Süleyman”cılık, “Nakşibendi”cilik çağdaş, “cemaat” görünümünde yapılanmış gizli örgütlerdir. Çünkü açıkça “Türkiye Cumhuriyeti” devletinin yönetimini ele geçirme, yönetme, üstelik kurulu düzeni degiştirme eylemine girişmişlerdir. Buda yetmedi, açıkçada Türkler’e, Türk’ten yana olanlara karşı dışlamalar yaparak. Eskiden gizlice dış güçlerin dayanağını alan bu örgütlerin, son yıllarda Amerika ile Avrupa’nın açık dayanağını (destek) alarak, iyice öne çıktıklarını görüyoruz. Son yıllarda Recep Tayyip Erdogan’ın bazı uygulamaları nedeni ile Avrupa ile ABD başta olmak üzere bütün dış ülkelerle arasının açılması ile birlikte Erdoğan kendiside Amerikancı müslümanların eleştirileri ile karşı karşıyadır. Bunun anlamıda yalnız, baskıcı bir Erdoğan, içerde de dışardada ABD, AB, müslüman kuruluşlar, tarikatlarla karşı karşıyadır.
Buna uyumlu olarak, Erdoğan la birlikte Erdoğan’ın elindeki kurumlarda bir gerileme dönemine girmişlerdir.
İyide neden bu tarikatlar tekkeler, Cumhuriyet’e karşı Milli Görüş çatısı altında Batılı, ABD, Araplar la işbirliğine girmişlerdi?
Bununda en derin nedeni tarikat, tekkelerin başlarında bulunanların müslümanlaşmış Ermeniler’den oluşmasıdır.
Hristiyan Ermeniler, yıllar boyunca kimliklerini gizleyerek en önemli kurumlarda en tepeleri tutabilmişlerdi. Şimdide müslümanlaşmış Ermeni yurttaşlarımız, müslüman örgütleri kullanarak tepeleri tuttular. Günaydın Türkiye!
Türk İslam Ülkücüsü 